Starten bij het Statenkwartier.
Door het park met de lange banken en de speelplaatsen naar de Vecht toe.
Linksaf langs de Vecht, om bij de brug naar de overkant te gaan.
Na eerst langs de volkstuinen te hebben gewandeld, gingen we het landgoed van
het "Slot Zuylen" op.
Bij de boerderij van dat bij het slot behoord, links weer naar de Vecht toe.
Inmiddels kwam ik ook de bordjes met de "brieven van Belle van Zuylen" weer tegen.
De brieven waarmee zij de dingen van haar leven vertelde.
Zoals bijv de plaats waar haar oudste broer bij het oversteken van de Vecht verdronk en
hoe zij tussen de bomen door naar de molens kon kijken, waar ik later nog langs zou lopen.
Bij het "sluisje Buitenweg" aangekomen, waren de molenaars net bezig met het kruien van de molens.
Op mijn vraag of ik de wipmolen even van dichtbij en binnen mocht bekijken,
werd ik hartelijk naar binnen gehaald.
Een uitstekende uitleg over hoe deze molen zijn werk deed en hoe de pomp werkte.
Ook vertelde de vrijwilliger hoe de molen in Brabant weer opgebouwd was na in
brand te hebben gestaan. Hij vertelde oa dat er minimaal 30% van de oude
molen hergebruikt moest worden, om weer als monument aangemerkt te kunnen worden.
Hetgeen uitstekend gelukt was, getuige de zwart geblakerde balken en binten in de molen.
Na deze uitleg naar de kleine plas van de Maarseveense plassen.
Het pad liep hier omheen, dus dat was makkelijk te volgen.
hou het water aan de rechterhand en je kan niet fout lopen.
Even verderop afslaan naar de "Grote Plas". Bij de parkeerplaats van het recreatiecentrum en de pannenkoekenbakker,
gingen de hemelsluizen ineens open.
Met bakken tegelijk kwam het waternaar beneden. En de uitbater van de pannenkoekenbakker weigerde om de deur te openen
en hij liet ons onder een grote parasol schuilen.
Deze draaide helaas waardoor wij alsnog regelmatig het nodige water te verwerken kregen.
Om precies 11 uur deed hij de deur los en konden we toch nog aan de koffie.
Toen ik de koffie en het plakje cake op had,
toch de regenkleding maar uit mijn tas gehaald, aangedaan en op pad gegaan.
Maar natuurlijk duurde de regen niet lang meer en ik kon al gauw de poncho weer opruimen.
Tussen de weilanden door op weg naar het "fort Aan de Ruigenhoeksedijk".
Hier had ik de vorige keer een kop soep en daarna een rondleiding gekregen.
En dat alleen maar omdat ik trek in koffie had en dacht dat daar te kunnen halen.
Nu was het hek echter dicht en kon ik het terrein dus niet op.
Na een foto te hebben gemaakt nog even naar de loopgraaf gegaan en daar foto's gemaakt.
Wat een water stond er in de loopgraaf. De soldaten die vanuit die loopgraaf moesten vechten,
moeten bij regen flink natte voeten gehad hebben.
Na deze loopgraaf verder richting Utrecht door het Gagelbos heen.
Ook hier staan nog de nodige groepsbunkers. Helaas veel met graffity.
Bij het "fort Gagel" aangekomen, heb ik even een rondje over het fort gelopen.
Fort Gagel was kleiner dan ik had gedacht, dus ik was er snel klaar.
Even later liepen we weer bij de volkstuinen waar we 's ochtends ook al langs gelopen hadden.
Nu hadden we er ook een rust.
Lekker aan de koffie en toch ook maar even een broodje genomen.
Ik begon toch wel wat hongerig te worden.
Drie oudere dames die de 10km route liepen, waren al een beetje bang dat zij niet op tijd
op de finish zouden zijn om met de touringbus terug naar huis te kunnen.
Ik kon hen geruststellen dat ze dan toch wel thuis zouden komen, toen ze vertelden waar ze vandaankwamen.
Hillegom, Nou dan hadden ze dus wel mee kunnen rijden als dat nodig had gebleken.
Na mijn rust was het nog maar een paar kilometer naar de finish.
Bij de finish nog even een bak snert, de naamgever van deze wandeltocht.
Die, ondanks de flinke regen, voorspoedig verlopen was.
Het wandelen gaat steeds weer een beetje beter..
In 2020 toch maar weer uitbreiden naar de 40km tochten.