Om 12:15 uur was ik op het plein bij het station. Toch lekker doorgelopen.
En.. eindelijk koffie. Hoezo verslaafd?
Om 1 uur ging ik weer verder, tenminste dat dacht ik.
Want waar vond ik in vredesnaam de klok bij het P+R terrein.
Parkeerterrein vlak voor me.
Maar nergens die klok of de spoorlaan te vinden die overging in een winkelstraat.
Dus ik maar even vragen.
Ik moest dus eerst langs het spoor lopen om bij dat P+R terrein te komen.
En daar stond ook inderdaad die klok.
Goed interperteren van de routebeschrijving had me er ook gebracht. Beter lezen dus.
Door Nunspeet heen was het deel dat ik moest volgen,
langs het gedenkteken van de gevallenen van WO2.
Nunspeet uit en het bos weer in. Dat is er natuurlijk volop aanwezig.
Langs recreatiecentrum "de Witte Wieven". Een prachtig gebied natuurlijk om te wandelen.
Tot....De zandvlakte.
Google maps laat aan de rechterzijkant begroeiing zien.
Dat betekent meestal ook dat er nog een beetje stevige ondergrond is om op te lopen.
Nou niets was minder waar.
Alles was plat gebrand en de afrastering (ivm grasende schapen) stond precies aan de rand van het zand.
Dat betekende dus dat ik door dat hele losse zand moest ploeteren.
Snelheid was weg, en mijn enkels werden bij iedere stap verder "gesloopt".
Wat was dat ongelofelijk zwaar lopen.
Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid eer ik aan de overkant was waar ik het bos weer in mocht.
Nou ik ben eerst op een omgevallen boom gaan zitten om uit te rusten.
Na een 10-15 minuten rust weer verder (het station zou niet naar mij toe komen) dus ik moest wel verder.
Door het bos naar een waterpompstation toe, hier rechts omheen.
Om dan rechtdoor naar 't Harde te lopen.
Dat losse zand had me aardig afgepeigert en ik had al besloten om niet meer naar Elburg te lopen en
ging net na het bos even zitten.
Na enkele minuten zag ik 2 dames het bos uitkomen met het zelfde boekje als dat ik in mijn handen had.
Zij waren nu van Elburg weer terug in 't Harde.
Ook zij hadden het losse zand als enorm zwaar ervaren.
Zelfs zo zwaar, dat als ze het geweten hadden zij de "minder valide" route genomen zouden hebben.
Samen naar het station gelopen.
Ik weer naar huis en zij weer naar hun hotel,
omdat zij de volgende dag nog een paar etappes zouden gaan doen.