Relive 'Romeins limespad dag14'

Vandaag dan toch het laatste stukje van het Romeins Limespad.
Het zou maar 12 km zijn, nou ik kwam wat bedrogen uit.
Eerst naar de Stevenskerk, want daar was ik gestopt.
Wauw, corona of niet, maar de Nijmegenaar trekt zich er weinig van aan.
Het was enorm druk in de stad.
Bij de kerk even zoeken naar de markeringen. Al gauw gevonden en dus kon ik op pad.
Maar niets bleek minder waar. Men had zo veel stickers op de latarenpalen geplakt,
dat de markeringen niet echt meer opvielen.Met wat geluk kwam ik toch in de juiste straat uit.
Hier kon ik gelijk door naar de Waalkade.
Bij de bocht naar rechts ging de route gelijk rechtdoor bij het Bastei museum de trap op.
Boven aan de trap linksaf en je loopt een rondje rond de toren en de oude romeinse kapel.
Links de brug over het park uit, naar museum "de Valkhof".
Het museum was helaas door coronamaatregelen nog gesloten.
Dat was wel jammer want ik had de opgegraven romeinse voorwerpen wel willen zien.
Ook het romeinse masker, waarvan een groot model bij Lent staat, ligt hier tentoongesteld.
Even door het Hunnerpark met de poort en de toren van het hotel Belvedere.
Hier zijn tijdens de 4 daagse vele feestende studenten, die je vooral tijdens de 1e wandeldag, volop en dronken aanmoedigen.
Na het oversteken van de de weg die naar de Waalbrug gaat, kwam ik weer in wat rustiger terrein.
Langs de rand van Nijmegen, met een prachtig uitzicht over de Ooijpolder ,
liep het pad samen met het groot rivierenpad.
Ik vind dat niet echt makkelijk, want je ziet wel die markeringen maar geen limespad markeringen.
Pas daar waar het grootrivierenpad afslaat kom je weer limespadmarkeringen tegen.
Na deze splitsing nog over het Neptunusplein heen.
Ook dit maakte deel uit van de watervoorziening van de romeinse forten.
Maar even verder ging ik dan toch goed de mist in:  Ik miste een markering!
Ik liep dus rechtdoor waar ik linksaf het bos in had gemoeten.
Dat scheelde mij dus 1,5km dat ik extra liep.
Eenmaal in het bos werd het ook weer zoeken en heb ik zelfs google maps moeten raadplegen.
Ik ben maar op goed geluk rechtdoor gelopen langs een hek dat bij een grote speeltuin en even verderop langs de scouting staat.
En ineens zie ik op 1 van de palen van het hek één van de markeringen.
Ik ben dus onbewust toch weer op het goede pad terecht gekomen.
Even een klein stukje door een woonwijk om dan weer het bos in te mogen.
Ik kan er niets aan doen, maar het wandelen in de bossen blijft mijn voorkeur hebben, want wat zijn de bossen mooi.
Ook hier in het bos liep ik op en langs het tracé van het romeise aquaduct.
Bij een betonnen muur (waarachter vroeger een klooster lag) was dmv een metalen vorm het aquaduct gesitueerd.
Wat ongelofelijk jammer dat de jeugd dat beschouwde als een steiger om graffiti te kunnen spuiten op de betonnen muur.
Na het doorkruizen van dit stuk bos kwam ik op de weg naar het Afrikamuseum .
Tenminste, daar ging ik vanuit toen ik links van mij 2 van hout en riet opgebouwde hutten zag staan.
Bij die asfaltweg staan bankjes met 5 hoge roestige zuilen die de standen van de maan aangeven.
1e Kwartier, halve maan, volle maan, halve maan, laatste kwartier.
Rechtsaf naar het Afrikamuseum toe. Hier besloot ik om een kwartiertje bij de ingang op een grote zwerfkei te gaan zitten.
Ik hoefde nog maar 4 km tot de Duivelsberg en had mijzelf nog geen rust gegund.
Na dit kwartiertje verder, ter hoogte van het parkeerterrein links langs het bos.
Hier kon ik goed zien dat ik in de heuvels liep.
Aan het einde van dit pad links. Ik zag het hotel Holthurnsche hof rechts voor mij.
Bij dit hotel een bord met daar op de melding dat daar in de Romeinse tijd een steenbakkerij gestaan had.
Vlak voor het amusementspark Tivoli is het de weg oversteken en verder de Duivelsberg op.
Hier was het ook weer goed opletten.
Soms waren markeringen uitstekend te zien en soms was er helemaal niets en kwam je verderop weer wat tegen.
Hierdoor ben ik niet op de top zelf geweest, maar boog ik weer af naar de weg toe.
Ik vond het wel goed zo. Ik was tot op een 100 meter na op de top geweest en
was inmiddels weer bij de weg aangekomen waar ik dacht dat mijn vrouw op mij stond te wachten.
Dat laatste was nog even lastig door communicatie probleem van uitleggen naar elkaar over waar ieder nou precies was.
Uiteindelijk zagen wij elkaar weer bij het pannenkoekenhuis op de Duivelsberg en was dat echt het einde van deze LAW.

Het was een voor mij zeer moeilijke LAW.
Met hele negatieve gebeurtenissen, maar gelukkig ook hele leuke.

Ik had mijn start op 11 juni 2018.
1 week ziekenhuis (maagzweren/alvleesklier problemen),
1 avond ziekenhuis (hartbewaking) en een ongeval die mij 4 weken in het ziekenhuis gehouden heeft.
Ik ben getrouwd met een heerlijke reis naar Malta,
mijn vader die overleed, 2x een verhuizing en nog een paar dingen.

Mijn conditie was echt in een vrije val naar beneden gegaan tot een maximale afstand van 2km begin 2019!
Maar inmiddels kan ik weer een kleine 20 kilometer wandelen.
Ik ben heel blij dat ik hem toch tot een goed einde volbracht heb.
Op naar de volgende LAW, welke de Zuiderwaterlinie zal gaan zijn.
Van Bergen op Zoom naar Grave. Een totaal van 290 kilometer.
Om mij op dit pad te volgen klik je hier.