De website met verslagen en foto's van door Ron gemaakte wandelingen.
Klik hier voor mijn fotopagina
Vanaf de plaats waar ik de vorige keer gestopt was weer verder.
Het spoor over om dan na 50 meter over een heel smal bruggetje een slootje over te steken.
Dit slootje hoorde bij de grachtenverdediging van het fort aan de buursteeg.
Uiteraard een onderdeel van de Grebbelinie.
Langs een bunker met de gerestaureerde toegang, naar de tot "woonhuis" geschilderde bunker waar het nodige wapentuig in gestaan heeft.
Bij één van de geschilderde ramen waren de duidelijke kogelinslagen goed te zien.
Na het verlaten van dit fortterrein even een stukje door een weiland,
om dan even verder de dijk op te gaan. Daar ben ik eerst even een klein stukje bewust van de route afgeweken
om een paar foto's van "de Linie van Juffrouwwijk" te maken.
Ook dit is een fortterrein, geheel gerestaureerd.
Na ook hier foto's gemaakt te hebben, terug naar het eigenlijke pad.
Ik kwam na even gelopen te hebben bij een volgende verdedigingswerk aan.
Het "Werk aan de Roode Haan" met de innudatiesluis.
Hier werd voor mij op lastige wijze duidelijk dat de route op mijn Phone via een andere simkaart moest gaan.
Het data tegoed van de kaart was verlopen.
Ik zag dus wel de route, maar niet het terrien waar de route in liep.
Ik zag dus ook niet dat ik verkeerd liep.
Maar na een 100 meter op goed geluk afgeslagen.
Blijkbaar liep ik ineens op priveterrein, want ik kwam bij een hoop kooien en volieres uit.
De prachtige parkietachtigen kon ik rustig bekijken, foto's heb ik maar even niet gemaakt.
Maar weer terug naar de sluis. Daar kwam ik er achter dat ik daar de weg in moest.
Bij het daar aanwezige bedrijf maar even gevraagd of zij voor mij een pennetje hadden waarmee ik
het klepje op mijn phone kon openen om de sim te vervangen.
Dat lukte en ik kon eindelijk de route weer goed op de kaartweergave zien.
Het 1e bruggetje over en langs de woonwijk kon ik het pad volgen.
Aan het eind van het pad ging ik rechtsaf en weer linksaf de boswachterij van de Amerongse berg in.
Aan de ene kant vele weilanden en aan de andere kant de bossen van het landgoed Prattenburg.
Langs de Ursulahoeve welke uiteraard bij het Kasteel Prattenburg behoorde.
Tegenover de ingang van het kasteel (helaas was het hek dicht en kon ik geen mooie foto van het kasteel maken)ging ik het bos in.
Inmiddels volde ik wel dat het even tijd weg om een kopje koffie en wat te eten te nemen
en zowaar 2 prachtige picknicktafels stonden er om aan te zitten. De 1e 10km zaten er alweer op.
Na een 20 minuten rust weer verder. Langs de memorial ter nagedachtenis aan de omgekomen verzetsstrijders wiens graven nooit gevonden zijn,
naar alweer het einde van de etappe.
Bij de bushalte en einde en het begin van de nieuwe etappe.
Sjips, had ik mijn voorbereiding maar iets beter onthouden, dan had ik niet naar de bushalte gelopen.
Ik moest weer een stuk terug op het zelfde pad, tot bijna bij de plaats waar ik mijn rust gehouden had.
Nog even door het landgoed Prattenburg om dan na het oversteken van de Veenendaalsestraatweg het Schupse bos in te gaan bij de Residence Rhenen.
In mijn route zag ik dat er iets als memorial van WO2 daar moest zijn.
Ik heb in eerste instantie niets gezien. Dus maar even vragen bij het aanwezige personeel van de residence.
Die vertelde mij dat dat een klein stukje terug langs het fietspad was.
Dus ik terug. En ja, na een 50 - 75 meter zag ik ineens een "Mussertpaaltje" uit de grond steken.
Later bleek dat dit helemaal niet bedoeld werd als de memorial.
Maar wel was dat het aanwezige Koetshuis.
Even verder ging ik het Landgoed Dikkenberg op.
UH, OP! Ja echt OP. Vrij steil ging het pad de Amerongse berg op. WAUW dat was steil en
zeker 2 keer heb ik even stilgestaan om naar adem te happen. Dat viel me flink tegen.
Eenmaal boven waren er 3 bankjes, waar ik op één plaats kon nemen.
Pffff, even op adem komen en een bakkie koffie nemen.
Na de rust via de "trap" naar beneden. Ik wist inmiddels in welke richting ik Rhenen moest zoeken.
Dat betekende dat ik nogmaals een flinke bult over moest.
Eenmaal beneden liep ik naar de parkeerplaats Kwintelooijen en daar mocht ik weer de berg op.
Langs het MTB parcours naar het landgoed Remmestein.
Langs de "paasheuvel" met daarop een kei waarin de diverse steden met een pijl van de richting in het steen gegraveerd waren.
Even later langs het Landhuis Remmerstein.
Hier hadden vele onderduikers een onderkomen gevonden.
Ook een engelse parachutist en 2 amerikaanse vliegers hebben zich hier kunnen verschuilen.
Natuurlijk moest ik weer eens verkeer lopen en moest ik weer terug om het bos in te kunnen gaan.
Ik had dit pad volkomen gemist.
Bij het pandje van de "politiehonden vereniging Rhenen" naar links toe, om in een rechte lijn naar Rhenen te wandelen.
Vlak voor het binnenlopen van Rhenen weer rechtsaf langs een weiland.
Maar even verder mocht ik toch die heuvel weer op. dat werd de zoveelste klim van de dag.
Er werd bekaf, om het maar even zo te zeggen en eerlijk is eerlijk: ik had het wel een beetje gehad voor vandaag.
Ik zou nog door de uiterwaard moeten lopen om bij het station op het einde van de etappe te komen.
Dat zag ik niet meer zitten, mede omdat het ook al wat donkerder begon te worden.
Dus ik ben in een rechte lijn naar het station gelopen.
Dat stukje uiterwaard komt de volgende keer wel.
Deze 2 etappes samen waren door mij wel een beetje onderschat of was het alleen de laatste etappe.
Ik was in elk geval flink moe en was blij dat ik in mijn auto zat.
Nog 1 etappe met dus een klein stukje van vandaag te doen.