Relive 'Pad van de vrijheid - dag6'

Vanaf mijn beginpunt bij restaurant Stam een klein stukje teruglopen op de route van de vorige etappe, om dan linksaf het bos in te kunnen gaan. Een keer rechts en vervolgens links en ik liep door het symmetrische doolhof heen van het Landgoed Kernhem. Het doolhof zelf mocht ik recht doorsteken, het doolhof zelf lag daar aan de linker en rechterkant van het heuveltje waar ik overheen liep. Het pad ging rechtdoor naar het "huis Kernhem". Hier moest ik omheen lopen naar wat de voorkant van het huis is. Via de oprijlaan verder, om dan vlak voor de verharde weg rechtsaf het bos in te wandelen. Tussen weilanden door naar de "Doesburgermolen". Bij de molen de weg oversteken en het pad vervolgen tot bij de streekwinkel/manege. Jammer dat de streekwinkel gesloten is op zondagen. dus geen boerenijsje voor mij. Wel staat er een mooie picknicktafel, daar kon ik mooi mijn rugzak even op zetten om mijn jas er in te stoppen. Het was werkelijk zweten op 8 november 2020. De temperatuur ging naar de 15 graden toe. Na het oversteken van het spoor kwam er zo'n mooie US-army jeep voorbij rijden. Helaas was het de bestuurder niet genegen om even te stoppen, zodat ik een foto kon maken. Dus dat werd alleen een foto van de achterkant. Even verderop rechtsaf richting het "Luntersche Buurtbosch." Ik liep langs een weilandje voor ik daar net voorbij het bos in zou lopen. In het boekje van het pad had ik gelezen dat daar iets van een oorlogsherinnering moest zijn. Maar iets duidelijk zien was er niet. Dus ik loop het pad op dat naar een houten huisje liep. Daar stonden wat mensen rondom een vuurton. Ik vroeg hen waar ik dat zou kunnen vinden. Niet beseffend dat ik er al voorstond. De aanwezige dames en heren wisten ook van niets en konden mij dus niet verder helpen. Later las ik in het boekje dat in het huisje "de donkere kamer van Damocles" geschreven was. Een oorlogsverhaal geschreven door Willem Frederik Hermans. Slingerend door het bos de heuvel: de Galgenberg op. Eenmaal boven staat ik bij "de Koepel" waar ik besloot op één van de bankjes plaats te nemen en van een welverdiend bakkie koffie te gaan genieten. Krijg je ineens een opmerking van andere wandelaars, dat ik slim zelf voor mijn koffie gezorgd had omdat er verder niets te verkrijgen is. De Koepel staat op de berg vlakbij wat het middelpunt van Nederland is. Na de koffie en wat te hebben gegeten, ging ik weer verder door het prachtige bos. Wat hou ik toch van een bosrijke omgeving! Bij het bosbad aangekomen even naar rechts en dan weer links het bos in. Wat ben ik blij dat ik de gpx bestanden op 1 van mijn oude phones gezet heb en dat ik op die manier mijn pad goed kon vinden, want door de grote hoeveelheid bladeren, waren paden soms erg slecht zichtbaar. Ik kwam inmiddels bij "bungalowpark De Goudsberg". Hier een klein stukje geasfalteerde weg. Linksaf en dan loop je een grote open plek op. Nu is het een recreatieveld maar tijdens WO2 was het eigendom van Anton Mussert. Hier staat ook de bekende "Muur van Mussert" welke een onderdeel was van het National Tehuis. Onderdeel van een gebouwencomplex van de "Nationaal-Socialistische Beweging", ook bekend als de NSB. Mede oprichter: Anton Mussert. Ik ben door de muur zelf gelopen en heb de oude kamers van toen gezien, met in één van de kamers een half vergane hout gestookte kachel. Of die origineel is, weet ik niet. Na ook langs de voorkant van de muur gelopen te hebben, toch maar weer verder lopen. Hier ging het vwb de route weer even goed mis. De route gaf aan dat ik dwars door een hek moest. Dat gaat natuurlijk nooit lukken, dus op goed gevoel er maar omheen lopen en weer zoeken naar waar ik de route weer kon oppakken. Dat was best snel weer en ik kon even over verharde wegen verder. Bij het binnenlopen van Lunteren, zag ik 2 bankjes bij een parkje met vijver en besloot daar weer een rust te houden. Na mijn pauze was het nog een klein stukje naar het station, waar ik de volgende etappe in mijn route app kon gaan inladen. Deze liet mij Lunteren al weer snel verlaten. Maar vervolgens waren het lange rechte wegen met af en toe een afslag. Beetje saai voor mijn gevoel. Ik kon de hele tijd de zelfde weg blijven volgen. 1x een klein parkje door evenwijdig aan de asfaltweg en weer terug de asfaltweg op. Vervolgens een pad op dat ik tussen de weilanden met koeien kon blijven volgen tot het Landgoed Roodselaar. Hier ging het voor mij weer even verkeerd, ik dacht rechtdoor te moeten. Maar doordat de route app alarm sloeg dat ik verkeerd ging, kwam ik er achter dat ik het bos van het landgoed in moest. In het bos staat een leuk prieel waar ik even prima een korte rust kon houden. Na het verlaten van het bos ging ik op en langs een dijk van "de Batterijen" richting Veenendaal. Dat was in 1 rechte lijn naar het eindpunt van deze etappe bij het "Grebbelinie bezoekerscentrum." Een klein rondje over het terrein van het fort alvorens naar mijn auto te gaan die we daar geparkeerd hadden. Volgende keer even wat beter en langer over het terrein rondlopen.