De auto in Maurik gezet en door Anita naar Werkhoven gebracht. Dat is wel lekker want dan kan ik in Maurik gelijk in mijn auto stappen en hoef ik niet eerst met het ov naar mijn auto toe. Vanaf de bushalte het pad weer op, linksaf tussen de weilanden door. Bij een bruggetje aangekomen toch maar eerst even links gegaan. OK, er staat wel een bordje "verboden toegang", maar "what the heck" zeggen ze in Engeland. Ik kon hooguit weggestuurd worden. Na een paar foto's van het sluisje (daar ging het mij om), weer terug naar het pad. Ook nu kwam ik op bekend terrein. Maar een ree had ik er nog niet gezien. Deze ging er dan ook snel vandoor toen zij mij zag. Maar niet voor ik een foto gemaakt had. Na een paar kilometer een klein probleempje. Werkzaamheden op het pad. Even babbelen met de werklui, om te vragen wat het makkelijkste was om er omheen te lopen. Je kan ook gewoon over de brug heen hoor was het antwoord. Je bent dan de 1e die over de nieuwe brug gaat. Dank je wel heren en werk ze verder was mijn antwoord. Verder lans de Kromme Rijn lopen en dan kom je vanzelf in "Cothen" aan. Bij ons welbekend door restaurant "de Pronckheer", waar wij een paar keer gegeten hebben ivm met speciale gelegenheden in de familie. Wat een shock om te horen dat dit zeer luxe restaurant een pannenkoekenhuis zou gaan worden! De vorige eigenaar is in een ander pand verder gegaan met een distilleerderij. Tegenover de restaurant werden kersen verkocht, dus eerst meer even een half pondje weggewerkt. Met de belofte aan mijzelf om op de weg naar huis een kilootje te gaan halen. Verder langs de Kromme Rijn. Dan kom je vanzelf weer in een mooie stad. Wijk bij Duurstede. Maar omdat ik langs het water moest blijven lopen, ben ik niet echt in de stad zelf geweest. Uiteraard loopt de route wel een klein stukje door de stad, omdat 1 van de bezienswaardigheden toch in de route opgenomen is: "Kasteel Duurstede". Helaas kon ik het kasteel zelf niet in, omdat er op dat moment een trouwerij gaande was. Mijn drone daar omhoog laten gaan om foto's van het kasteel te maken, vond ik ook niet zo gepast, dus maar niet gedaan. Bij het veer naar de andere kant van de Rijn toe. Daar zou ik mijn rust houden. Tegenover het restaurant/cafetaria staat een kunstwerk: TOT HIER. Bij navraag bleek dat het de grens was, van wat vroeger de grens van het Romeinse rijk was. Vlak voor "Rijswijk" (niet het zuid-hollandse!) linksaf de dijk op. Deze dijk mocht ik blijven tot aan Maurik. Diep in het land aan de rand van de Rijn zie je de voormalige steenfabriek van Roodvoet. Reeds jaren niet meer aktief, maar in de geschiedenis wel een duister voorval. Door een foutief bombardement in WO2, kwamen 11 mensen om het leven. Een herinneringsbord, herinnert aan het voorval. De fabriek is na de oorlog weer opgebouwd en in gebruik geweest. Nog een klein stukje tot aan Maurik en ik kon waar naar mijn auto. Om vervolgens de kersen te halen en door te rijden naar huis.