Relive 'Waterliniepad dag 1'

Het was mooi weer en ik was vrij: dus wandelen.
Maar..... Wat begon als een mooie tocht, werd voor deze eerste etappe bijna een ramp.
Wat een verschrikking om deze route te beginnen!!!
Nergens een markeringssticker om te kunnen beginnen.
Alleen de stickers van de "oude Hollandse Waterlinie" kwam ik tegen.
Maar ik wist dat er nieuwe moesten zijn.
De route beschrijving gaf me ook al geen begin punt aan.
Dus op de gok maar de "oude" stikkers gaan volgen,
maar na een kleine kilometer toch maar terug gegaan.
En toen naar de andere kant van het station gegaan,
daar kwam ik ook weer de "oude" stikkers tegen en een bord van de waterlinie.
Op goed geluk ben ik maar Weesp binnen gegaan.
Ik was hier al vaker geweest en wist dat er een brug was over de Vecht met een "torenfort" aan de andere kant.
Ik had wel het zeer sterke vermoeden dat dit in de route opgenomen zou zijn.
Dat klopte, want ineens kwam ik andere "waterlinie"stickers tegen.
Ik bleek goed gegokt te hebben om zo naar dit fort te lopen.
Later bleek dat ik zelfs nog de goede route naar dit torenfort gelopen had.
Eerst een klein stukje langs de Vecht om dan de polder in te gaan en dan langs het spoor richting de A1 te lopen.
Hiervoor was ik gewaarschuwd via de website van Wandelnet.
Maar van alle werkzaamheden daar had ik gelukkig erg weinig last.
Ik mocht er net voor naar rechts om dan langs het "Groote meer" van het "Naardermeer" te lopen.
En dan loop je dus langs het huis van "tante Annie".
Zo wordt ze door iedereen genoemd, dus dat hou ik maar zo aan.
Zij is inmiddels 90 jaar en heeft 2 nieuwe heupen,
Maar verzorgt nog steeds een heerlijk bakkie koffie en wat koek voor de wandelaars.
Ik heb er natuurlijk even koffie gedronken en gezellig met haar gesproken.
Ik hoop dat ze nog heel erg lang daar voor de koffie kan zorgen.
Na de koffie weer verder natuurlijk en natuurlijk verder langs het Naardermeer.
Op weg naar Naarden.
En daar begon het volgende probleem.
De routebeschrijving zegt alleen: na zoveel meter rechts en naar zoveel meter links.
Totaal geen straatnamen of iets waar je je aan vast kan houden.
Maar... Er waren dus ook geen routemarkeringen meer te vinden.
Je moet dus maar gokken dat je goed loopt.
Nee dus, dat deed ik dus idd niet. Zoeken, zoeken en nog eens zoeken.
Te ver lopen en weer terug lopen. Vragen een uitleg krijgen hoe de route
volgens hem zou moeten lopen, maar dan zou ik totaal afdwalen van de vesting Naarden.
Dus ging ik een stukje terug naar waar ik een brug had gezien.
Die ben ik dus maar op goed geluk over gegaan.
In de beschrijving die ik van te voren bekeken had, wist ik dat ik de contouren van de vesting moest volgen.
Dus maar het pad gekozen waarbij ik de vesting wal kon blijven zien.
Toen ik weer bij een brug aankwam heb ik het maar weer gevraagd,
omdat het weer niet duidelijk was wat ik moest volgen.
Het aangerade pad in geslagen en JA ineens weer een markering op een lantarenpaal.
Ik was dus weer op de goede weg.
De weg nog even vervolgen, om dan bij de spoorwegovergang bij station Naarden-Bussum deze zeer rommelige etappe
af te sluiten.
Ik had met al mijn zoeken een heel ruim uur verloren.