Vanaf de start waar ik al diverse bekende zag,
ging het langs het "Franse Kampheide" naar Bussum toe.
Na het oversteken van het spoor bij het station Bussum-Zuid,
ging het even door een woonwijk heen.
Na deze woningen ding het de Bussumer Heide op.
Bekend terrein en dat bleek ook wel, want ik markeringen van oa het Westerborkpad tegen.
Maar ook van het Noord-Hollandpad zag ik de markeringen.
En ik moet zeggen: het is en blijft een prachtig gebied.
Over de heide en dan het bos in en door een uitgeslepen dal (ijstijd)naar de rand van Blaricum.
Hiervandaan ging het door naar Laren.
Laren, waar ik toch al heel wat keren geweest ben.
Vooral omdat ik er familie had wonen.
Door Laren heen naar het centrum.
Bij de vijver met fontijn miste ik wel de poffertjeskraam.
Zou die er alleen maar in de zomermaanden staan.
In mijn herinnering was hij er altijd.
De route ging verder langs de grote kerk, die ik bij mijn laatste keer in Laren van binnen bekeken had.
Nog even verder door Laren heen slingeren voor ik bij de Duiventil (postduivenvereniging) mijn rust kon houden,
met een lekker bakkie koffie en als ik wilde fruit en soep.
Na een half uurtje waarin ik met de diverse bekenden heb zitten praten, maar weer verder.
Zelfs WS78 komt de finish niet brengen. We moeten er echt zelf naar toe lopen.
Naar de molen en daar dan links om heen.
Goed om mij heen kijken om te zien of ik bekende plekken zag.
Na het verlaten van Laren ging de route de Westerheide op, om daarna via een viaduct het spoor over te gaan.
Er kwam net een trein aan, dus er werd al gekscherend gezegd:
"Wat een geluk om dat te fotograferen. Meestal rijden de ze niet".
Na deze oversteek rechtsaf richting het kantoor van het Goois Natuurreservaat.
Over een vlonderpad naar de dijk.
Maar niet de dijk op, maar onderaan het graspad volgen.
Maar halverwege 2 enorme stieren die rustig op het pad stonden te grazen.
Totaal geen aandacht schenkend aan de wandelaars.
maar toch het zekere voor het onzekere en er met een flinke boog omheen.
Na weer een stuk vlonderpad weer een graspad op en dan met een trap de dijk op.
Eenmaal boven was het toch even uitblazen. Al met al een flinke klim.
En gelukkig was ik niet de enige die daar even moest uitblazen.
Via de heide en het bos van het Spaanderswoud richting het "Franse Kamp".
En dan ineens 2 hele grote Hooglanders die op en naast het pad lagen.
Wat een majestueuze beesten zijn het toch.
En ook zij trokken zich niets aan van de wandelaars en bleven rustig liggen.
Vlak voor ik het pad naar het Franse Kamp op zou gaan, nog even op een bankje heerlijk van de zon gaan genieten.
Alsof we dat nog niet gedaan hadden. Het was een echt fantastische wandeldag in een heerlijke zonnetje.
Het pad ging verder door het bos, waar de route langs een paar diepliggende schuilbunkers ging.
Een paar minuten later was ik weer op de parkeerplaats bij Sportcentrum "de Zandzee".
Met iets meer dan 5 uur wandelen inclusief de rusten,
had ik de 20km afgelegd.