Mooi op tijd op de start in Santpoort.
Officieel was de start van de door mij gekozen afstand pas om 8 uur.
Ik was om half 8 al aanwezig en besloot om na mijn inschrijving eerst nog een bakkie te doen.
Ik wist al dat ze de tijden niet heel erg strikt hanteerden, dus om 7:45 uur ging ik op weg.
Vanaf de start eerst het evenemententerrein verlaten.
Linksom richting Santpoort.
De route ging als eerste richting het markantegebouw dat gebruikt wordt voor de sticker en die elk jaar opnieuw bepaald wordt.
Dit keer was dat het station van Santpoort-zuid.
De route liep niet precies langs het gebouw, maar het scheelde weinig.
De route ging verder door de bebouwing naar Bloemendaal.
Om dan ineens in een wijk met enorme en prachtige huizen een trap op te gaan.
We gingen verder naar Overveen toe, langs het Landgoed Lindenheuvel .
Maar, zoals zo vaak, kon of mocht de route niet over het terrein zelf heen.
Altjd jammer, want er staan werkelijk prachtige huizen op dit soort terreinen.
Die het bekijken zeker waard zijn. Zelfs vanaf een afstand.
Vlak voor we het duingebied "Zuid-Kennemerland" in zouden gaan, hadden we de rust bij de tennisvereniging WOC.
MENNNN, het leek wel alsof ze daar een wespenkwekerij hadden.
Het was niet te harden op het terras, zo veel waren er.
Maar goed, de koffie en de voorverpakte fabrieks gevulde koek smaakten prima.
En na een kwartiertje ging ik maar weer verder.
De rust bij WOC was op 8,5km en de volgende rust zou pas 11km verder zijn of zoals vermeld in de routebeschrijving op 2 km meer.
De rust op die 11 km betekende dat je van de route moest afwijken en 700 meter extra moest lopen.
Dat is natuurlijk een flink eind tussen de verschillende rust en met een zwaar tot zeer zwaar tussen stuk.
We liepen het duingebied in, met af en toe paden met alleen maar los zand.
Tja je probeert dan wel aan de zijkanten te lopen omdat dat nog enigzins een stevige ondergrond biedt.
Maar dat ging lang niet overal.
En dan ineens bij het beklimmen van de Hazenberg, op het pad met van dat losse zand: AUW!!
De kuitspier van mijn rechterkuit verkrampte, die had er geen zin meer in.
Maar ja, je bent midden in het duingebied en daar kan je niet zo maar opgehaald worden.
Dus verder naar boven "gelopen", zo goed en kwaad als mogelijk.
Eenmaal boven een prachtig uitzicht; En bankjes waar ik kon gaan zitten.
En dat was nodig!
Dus maar een extra rust ingelast in de hoop dat de spier weer wat tot rust zou komen.
Lekker op een bankje gaan zitten en de broodjes uit mijn tas gehaald.
Ruim 20 minuten rust genomen om de spier rust te gunnen.
Dan toch maar weer verder.
Het pad naar beneden was een soort van trap van gemaakt waardoor het makkelijker te begaan was.
Onderaan bij de weg/fietspad aangekomen linksaf.
Rechts zag ik een vogelkijkhut staan.
Dat was niet zo vreemd, want het meertje waar ik langs liep, heet niet voor niets Vogelmeer.
Later hoorde ik dat er wandelaars hier fout gelopen waren.
Het meer hoorde aan je rechterkant te zijn en zij hadden het aan de linkerkant.
Ik voelde de spier echt wel, maar ik kon toch nog redelijk goed lopen.
Hoe wel het tempo wel wat naar beneden gegaan was.
De duinen waren hier wat meer heuvels, met paden die wat beter te belopen waren.
Maar toe ik bij de splitsing van de 20 km en de 25/40 km kwam stond ik even in tweestrijd.
Wat ging ik doen?
Rechtsaf de 20km volgen of toch de 25 km blijven volgen.
Ik ging de 25km volgen.
Maar de route ging heel steil omhoog!
Halverwege protesteerde de kuitspier mij toch te veel en ben ik gestopt met de klim.
Ik heb mij omgedraaid en weer terug naar de splitsing gegaan.
Daar dan toch maar de route van de 20 km gaan volgen.
Deze splitsing was op 19 km, dus ik was nu best wel snel weer op het evenemententerrein.
Beetje balend dat ik niet die 25 km gelopen had,
maar er wel vrede mee hebbend dat het er vandaag door de spierverkramping niet in zat.