Een 40km tocht zou het vandaag moeten zijn.
Het was WARM!!!!
Dus ik al gelijk in korte broek van huis af op weg naar Vinkeveen.
Wel even vervelend dat ik een half uur moest omrijden, omdat men aan de weg bezig was.
Ik was mooi vroeg aanwezig, maar Bert was er al.
Het wachten was op Nicole omdat Bert daarmee afgesproken had.
Om half 8 gestart. “De Boei” uit naar links toe en over de brug gelijk weer links.
Tot even voor Demmerik bleven we langs het water lopen en daar gingen we de polder in.
De temperatuur was nog uitstekend om te wandelen. Aan het einde van het pad rechts.
Ik ging op bekend terrein lopen. Een paar weken geleden had ik hier ook al gelopen tijdens de etappe van het Floris V wandelpad.
Ik hoefde de routebeschrijving niet eens te lezen, want ik had al gauw door dat we een heel eind op dit pad bleven.
Aan de Veenkade staat De grote Sniep. Hier hebben we koffie gedronken en kreeg ik eindelijk de gelegenheid om de rotzooi uit mijn schoen te halen.
Na de koffie weer verder lang het pad, we gingen ook nu richting Kockengen.
Bij de Portengese sluis (eigenlijk meer een gemaal) gingen we ook nu de graskade op.
Echter nu was het gras wel hoog. Hoog tijd om de schapen er op te zetten. Die zouden hun buikje daar flink kunnen vullen.
Ik wist dat we ook weer bij het handveer aan zouden komen. Daar hadden we geluk dat een wandelaar voor ons
bijna klaar was met het halen van het pontje. We konden zo opstappen. Natuurlijk was ik degene die het wiel ter hand nam
om ons naar de overkant te trekken. Het viel me best mee deze keer. Verder over de grasdijk naar Kockengen.
Eenmaal daar zagen we op een thermometer die in de schaduw hing dat het al 24 graden was. En dat om half 11 al.
Linksaf de Wagendijk op en vervolgens een hele lange asfaltweg richting Harmelen.
Daar mochten we helaas niet aankomen, want aan het eind van de weg rechtsaf de weg vervolgen.
Voor ons lag de volgende hele saaie asfalt weg. En wederom aan het einde rechtsaf.
Een lang heel smal soort van bospad lag voor ons. Ik kende hem al, maar dan vanaf de andere kant.
Dit is een pad dat volgens Nicole heel veel goed maakte. Bij de Hollandse Kade aangekomen weer naar rechts.
We liepen inmiddels vol in de brandende zon. Bij de splitsing in de Hollandse kade staat een bankje in de schaduw.
Deze had ik toch even nodig, 1 om de troep weer uit mijn schoenen te halen, 2 om me in te smeren met zonnebrand.
Bert en Nicole liepen in de tussentijd verder. Ik zou ze waarschijnlijk wel weer inhalen.
De Hollandse kade is lang, heel lang en met de brandende zon recht op mijn nek was het niet fijn wandelen.
Aan het einde bij de provinciale weg een stukje rechtsaf lopen alvorens linksaf de Sprengen op te lopen.
WEER een hele lange rechte weg met de zon recht van achter.
Deze brandde zo erg op mijn rug dat ik er last van begon te krijgen en er al aan dacht om er de brui aan te geven.
Aan het einde van deze weg was weer een bankje in de schaduw en ik besloot om weer even te gaan zitten en bij mezelf te raden gaan of ik echt nog wel door wilde. Routebeschrijving erbij en constateren dat de volgende rust pas op 34 km was. Dat deed me de das om.
De route zou door open veld gaan en daar had ik voor vandaag genoeg van gehad.
Ik nam dus het besluit om te stoppen.
Echter de dichtsbijzijnde bushalte was vlakbij die rust, en dus geen optie.
Dus een taxi proberen, dat bleek ook al niet mogelijk.
Gelukkig was de dame die in het huis bij het bankje woont bereid om mij naar de finish in Vinkeveen te brengen.
Bij de finish een ruime tijd rust gehouden om bij te komen, voor ik weer de auto in ging op weg naar huis.