Om 5 voor 8 op het station van Zandvoort om vervolgens een paar minuten later op het circuit aan te komen waar de start zou zijn. Ik had met Hetty, Ineke en André afgesproken. Vlakbij de start stond Ineke al te wachten en toen de anderen (Michel en Sylvia hadden zich ook gemeld)er waren konden we om half 9 op pad.
Vanaf het circuit naar de boulevard. Omdat Ineke wat last van een knie had bleef die samen met Sylvia het eerste stuk over de boulevard lopen, terwijl de anderen gelijk over het strand gingen. Het strand was heerlijk hard om op te lopen en lag op sommige plaatsen vol met schelpen. De "scheermesjes" zoals wij ze vroeger noemden. Er lag zelfs een verdwaalde Wulk bij. en ik heb altijd begrepen dat die alleen met een oostenwind op het strand terecht kunnen komen. De reden waarom is mij echter totaal niet duidelijk. Op het strand bij Bloemendaal was al de 1e stempelpost en daar kwamen ook Ineke en Sylvia er bij, om verder over het strand te gaan.
Sylvia had ook contact met Ben en Gery die niet aan de 30 meededen, maar hier wel aan het wandelen waren. Bij Parnassia kwamen zij ons al tegemoet en samen bleven we over het strand naar Ijmuiden lopen. Bij de strandtent Beach Inn gingen we voor de koffie. Nou koffie??
Het smaakte wel iets naar koffie, maar het had in het glas het uiterlijk van een veredelde kop thee. En het duurde en het duurde voor dat André eindelijk met de koffie arriveerde, wat was het druk binnen. Na onze rust hoefde we gelukkig niet meer over het strand verder en gingen we het duin in en ineens, op de toegangsweg naar IJmuiderslag, hield André in en trok de tas open. UHH. Oh wacht even: Het 11 uurtje!! En ja het was klokslag 11 uur! Nooit geweten dat er een echt verhaal achter zat. Ik ben toch benieuwd naar het gehele verhaal er achter André. Na even langs Ijmuiden te hebben gelopen, gingen we het bos/duingebied in. Bij de ingang stond een man in ouderwetse kledij over vogels te praten. Wij hebben hem (helaas) te weinig tijd gegeven om zijn verhaal aan ons te doen. Maar dat het komedie was, moge duidelijk zijn. Heerlijk door het bosgebied op weg naar het Landgoed Duin en Kruidberg. Bij dit landhuis van het begin van de jaren 1900 zouden wij de helft al gepasseerd zijn en zouden we een rust kunnen houden. Bij doorkomst een lekker stukje appelgebak en was Hans (de echtgenoot van Ineke) om te zien of het allemaal goed ging, met name natuurlijk ivm het knie probleem van Ineke. Dit ging goed en na een korte pauze ivm een toilet bezoek gingen we al snel weer op pad. Ergens neerploffen op een stoel zat er echt niet in, zo druk was het er. Op naar de Ruïne van Brederode. Deze is mij zeer bekend daar ik aan de voet ervan start voor de 50km van Santpoort. We hadden afgesproken om een rust bij de hockeyvereniging te houden. Maar eenmaal daar aangekomen werd er gezegd: we lopen door. OK, we gaan door. Een paar km verderop zouden we bij "het kopje van Bloemendaal" zijn welke net na het openluchttheater "Caprera" zou zijn. Daar zouden we dan rust houden bij het pannenkoekenhuis. Zo gezegd, zo gedaan. Toen we daar waren, waren Gery en Ben daar al, en konden we lekker aanschuiven. Ik bleek de enige die toch voor de pannenkoek ging, terwijl André zijn banaanhouder ging vullen met bitterballen. Huh?? Ja echt waar:  bitterballen MET mosterd!
Na de rust door Bloemendaal op weg naar Overveen, tussen de prachtigste huizen door. De één nog mooier dan de ander. Voor we het wisten kwamen we alweer aan bij de volgende stempelpost: Overveen. Hier ging die "banaan" van André open. De ongeloof van de wandelaars die een bitterbal aangereikt kregen en hem afsloegen. Vermoedelijk omdat ze het toch niet helemaal vertrouwden. Maar ook de gezichten van hen die hem wel aannamen en ontdekten dat er echt niets mis mee was. Kostelijk om te zien. Na een paar minuten weer verder. Langs de kerk waarvan de koster gedacht heeft: bekijk het maar, ook al is het pas zaterdagmiddag: ik zet lekker die klok al vooruit! De kerkklok gaf al 4 uur, terwijl het echt pas 3 uur was. Jammer dat het op de foto die ik ervan gemaakt had het niet echt goed zichtbaar was. Nog een stukje verder langs en over het landgoed "Duinlust" om dan bij "Kraantje Lek" weer het duin/bosgebied in te gaan. Het pad liep evenwijdig aan het spoor, dus dat was makkelijk: als maar rechtuit richting Zandvoort.
Aan het eind van het Visscherspad, zoals de naam bleek te zijn, liepen we Zandvoort in. Nog een paar keer een bocht om en we liepen op de finish af, met een mooie roos in de hand die we op het plein er voor al in de hand gedrukt kregen. Om 16:20 uur liepen we gezamelijk over de finishlijn. Een hele mooie en super gezellige tocht achter de rug.